YARGITAY
9. Hukuk Dairesi 2005/34442 E.N , 2005/37457 K.N.
AYNI İŞYERİ
İŞ GÜVENCESİ
Özet
DAVALI VE DAVA DIŞI İKİ ŞİRKETİN FAALİYET ALANLARININ BAĞLI BULUNDUKLARI İŞ KOLLARI FARKLIDIR. BU NEDENLE, İKİ ŞİRKETİN İŞYERLERİNİN AYNI İŞYERİ OLDUĞU KABUL EDİLEREK İŞÇİ SAYISININ BELİRLENMESİ HATALIDIR. İKİ ANONİM ŞİRKETİN BAZI ORTAKLARININ VE BAZI YÖNETİM KURULU ÜYELERİNİN AYNI OLMASI SONUCA ETKİLİ DEĞİLDİR.
DAVALI ŞİRKETİN İŞYERİNDE 22 İŞÇİNİN ÇALIŞTIĞI KABUL EDİLEREK, DAVACININ İŞ GÜVENCESİ HÜKÜMLERİNDEN YARARLANDIRILMASI MÜMKÜN DEĞİLDİR.
İçtihat Metni
Davacı, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Davalı G… AŞ. maden ticareti ile uğraşmakta ve işyerinde 22 işçi çalışmaktadır. Dava dışı Ges… AŞ. ise maden üretimi ile ilgili faaliyet göstermektedir. Her iki şirketin faaliyet alanlarının bağlı bulundukları işkollan farklıdır. Bu nedenle, iki şirketin işyerlerinin aynı işyeri olduğu kabul edilerek işçi sayısının belirlenmesi hatalıdır, iki Anonim Şirketin bazı ortaklarının ve bazı yönetim kurulu üyelerinin aynı olması sonuca etkili değildir. Organik bağ kavramından hareketle sonuca gidilemez. Aynı işyerinin iki sermaye şirketi tarafından birlikte işletilmesi halinde adi ortaklığın varlığı kabul edilerek sonuca gidilebilir ki somut olayda böyle bir iddiada mevcut değildir. Böyle olunca davalı şirket işyerinde 22 işçinin çalıştığı kabul edilerek davacının iş güvencesi hükümlerinden yararlandırılması mümkün değildir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 20/3. maddesi gereğince aşağıdaki şekilde karar verilmesi gerekmiştir.
Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1. Yerel mahkeme kararının bozularak ortadan kaldırılmasına,
2. Davacının davasının reddine,
3. Peşin harç alındığından yeniden alınmasına yer olmadığına,
4. Davalı yararına 350 YTL. ücreti vekaletin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,
5. Davalı tarafından yapılan (20.00) YTL. yargılama giderinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,
6. Peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine dair kesin olarak 28.11.2005 tarihinde oybirliği ile karar verildi.